چگونه روغن موتور خوب و بد را از هم تشخیص دهیم؟

با وجود سختی تعویض آن هر چند ماه یکبار، راننده معمولی متوجه می شود که روغن موتور به مرور زمان تحلیل می رود. برخی همچنین متوجه کدهای اسرارآمیز برای گریدهای مختلف – 10W-40، 5W-30 و مواردی از این قبیل – می شوند یا با عباراتی مواجه می شوند و نتیجه می گیرند که همه روغن ها یکسان نیستند.

چیزی که بسیاری از رانندگان متوجه نمی شوند این است که روغن چیزی بیش از کمک به یک موتور در کارکرد روان است. نقش مهمی در مصرف سوخت دارد.

ارائه مولکول‌ها و فرمول‌های جدیدی که کارایی را افزایش می‌دهند، بیشتر وقت شیمیدانان و مهندسانی را که برای شرکت‌های روان‌کننده و مواد افزودنی کار می‌کنند، اشغال می‌کند. و با توجه به اینکه خودروسازان از هر قطره بنزین تا آنجا که می توانند مسافت پیموده شده را استخراج می کنند – فرآیندی که شامل رعایت استانداردهای جدید روان کننده است – اکنون زمان بسیار مهمی برای چنین تلاش هایی است.

یک روغن هیدرولیک جدید به خودی خود می تواند چند درصد یا بیشتر به مصرف سوخت اضافه کند. ارنست هندرسون، رئیس شرکت K & E Petroleum Consulting می‌گوید: «شما می‌توانید کارهای زیادی برای یک وسیله نقلیه انجام دهید». شما می توانید وزن آن را کاهش دهید. می توانید آیرودینامیک آن را تغییر دهید. می توانید لاستیک ها را دوباره طراحی کنید. صرفه جویی در مصرف سوخت را می توان از روغن موتور نیز تأمین کرد، که در طرح بزرگ، جزء هزینه نسبتاً کمی است. گفته می شود، اگر بتواند چیزی را ارائه دهد که معنادار باشد، بسیار دلگرم کننده است.

روغن موتور با استوک پایه شروع می شود. آنها معمولاً از نفت تقطیر می شوند و سپس به صورت شیمیایی ساخته می شوند. برخی از آنها مانند پلی-α-الفین ها کاملاً مصنوعی هستند. علاوه بر این، روان‌کننده‌ها حاوی بسته‌ای از افزودنی‌ها هستند که همیشه در حال بهبود هستند، از جمله اصلاح‌کننده‌های اصطکاک، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد شوینده.

روغن های معدنی: اسب کار تاریخی ساخته شده از طریق تقطیر و پردازش آبی. روغن های معدنی و روغن موتور مدرن اغلب از نظر شیمیایی اصلاح می شوند. ذخایر پایه مصنوعی که تعادل خوبی از خواص ویسکوزیته و فرار، و همچنین پایداری حرارتی و اکسیداتیو بیشتری نسبت به روغن های معدنی ارائه می دهند.

اصلاح کننده های ویسکوزیته: پلیمرهایی که ویسکوزیته روغن را با تغییر دما تثبیت می کنند. آنها در دماهای پایین سیم پیچ می شوند و جریان را افزایش می دهند و در دماهای بالاتر باز می شوند و جریان را کاهش می دهند.

داروهای ضد نقطه ریزش: مولکول هایی که از تشکیل موم در دمای پایین جلوگیری می کنند. آنتی اکسیدان ها: اغلب ترکیبات آمینی و فنلی است که از اکسیداسیون روغن پایه که عامل اصلی تخریب روغن است، جلوگیری می کند.

مواد افزودنی ضد سایش: ترکیباتی، معمولاً دی تیوفسفات روی، که برای ایجاد یک پوشش محافظ به سطوح فلزی می‌چسبند. آنها همچنین به جلوگیری از اکسیداسیون کمک می کنند.

بازدارنده های خوردگی: اغلب سولفونات کلسیم و باریم. اینها خوردگی روی سطوح فلزی را به حداقل می رساند.

مواد شوینده: سورفکتانت هایی که پاکیزگی کلی را ارتقا می دهند. آنها همچنین اسیدهایی را که با اکسید شدن روغن های پایه تشکیل می شوند خنثی می کنند.

پراکنده کننده ها: افزودنی هایی که محصولات جانبی اکسیداسیون روغن ایرانول را محلول نگه می دارند و از لجن، رسوبات و افزایش ویسکوزیته جلوگیری می کنند.

اصلاح کننده های اصطکاک: مولکول هایی با سر قطبی و دم غیر قطبی. سرها، معمولاً از شیمی آلی یا مبتنی بر مولیبدن، به سطح فلز می‌چسبند. دم ها سطحی لغزنده برای روغن ایجاد می کنند.

در طول دهه ها، اصلاح این مواد باعث مصرف سوخت بیشتر شده است. استراتژی ترجیحی برای فرمول‌سازها و سازندگان افزودنی، کاهش ویسکوزیته روغن‌های موتور است.